ప్రేమ అనేది చాలా మందికి లోతైన భావోద్వేగం మరియు అంతిమ లక్ష్యం. మానవ హృదయం ఈ ప్రపంచంలో పుట్టిన రోజు నుండి ప్రేమ కోసం కోరుకుంటుంది, ఎందుకంటే అది ప్రేమ లేకుండా ఎక్కువ కాలం వృద్ధి చెందదు. 'ఐ లవ్ యూ' అని మీరు ఒకరి నుండి చివరిసారి ఎప్పుడు విన్నారు? మీరు ఆ వ్యక్తి గురించి ఆలోచిస్తూ తక్షణమే నవ్వారా? ఈ హృదయం మళ్లీ మళ్లీ వినడానికి ఏదైనా చేయగలదని అనిపిస్తుంది, కాదా. మరి ఆ హృదయం అనుకోకుండా పగిలిపోతే? అది మళ్ళీ ప్రేమించగలదా?
సమరయ పట్టణంలో నిజమైన ప్రేమ కోసం తహతహలాడే అలాంటి ఒక స్త్రీ ఉంది, మరియు ఆ ప్రేమను కనుగొని దానిని నిలబెట్టుకోవడానికి ఏదైనా చేయగలదు. ఆమె తపన ఎన్నడూ గమ్యాన్ని చేరుకోలేదు, ఒకరి తర్వాత ఒకరు ఆమె కోరికను తీర్చడంలో విఫలమయ్యారు, మరియు ఆమె తన మనస్సులోని విరిగిన ముక్కలను సేకరించి మళ్లీ వెతుకుతోంది. ఆమె చివరకు ప్రేమపైనే నమ్మకాన్ని కోల్పోయింది, అది కొనసాగదని ఆమె భావించింది, కాబట్టి ఆమె దానిని వైవాహిక ఒడంబడికగా పిలవడానికి ఇష్టపడలేదు. ఆమె నిర్ణయాలు ఆమె జీవితాన్ని దుర్భరం చేశాయి మరియు ఆమె జీవితంలో అసంతృప్తి ఉంది. ఆమె స్వచ్ఛమైన, నిస్వార్థమైన, డిమాండ్లు లేని, శాశ్వతమైన, సజీవమైన ప్రేమ కోసం ఆకాంక్షించింది. ఆమె పైకి చూసి, "ఈ నిజమైన ప్రేమను ఈ ప్రపంచానికి మించినది ఏదైనా అందించగలదా?" అని ఆలోచించింది. కానీ ఆమె పట్టణంలోని ప్రజలలో చాలా ఆధ్యాత్మిక కాలుష్యం మరియు పక్షపాతాలు ఉన్నాయి. ఎవరికీ నిజం తెలియదు, అందరూ చీకటిలో జీవించారు మరియు 'రక్షకుని' కోసం తహతహలాడారు. "నేను దైవంతో సంబంధాన్ని ఏర్పరచుకోగలిగితే, నా జీవితాన్ని బాగు చేయమని, నా సమస్యలకు శాశ్వత పరిష్కారం కావాలని అడగవచ్చు" అని ఆమె తనలో తాను అనుకుంది, కానీ ఆమె తన పరిధికి పరిమితమైంది. ఈ నిజమైన పవిత్ర ఆలయానికి ఆమె నగరం దూరంగా ఉందని మరియు వారు ఆరాధించడానికి ఎప్పటికీ అర్హులు కాదని ఆమెకు చెప్పబడింది. కాబట్టి ఆమె ఈ తాత్కాలిక ప్రాపంచిక ప్రేమను వెతకడం కొనసాగించింది, మరియు ఆమె జీవితాన్ని మార్చుకోలేదు.
అది ఒక సాధారణ ఎండ మధ్యాహ్నం, ఆమె తన కుండను తీసుకొని ఆ ప్రాంతంలోని ప్రసిద్ధ యాకోబు బావి నుండి నీరు తీసుకురావడానికి వెళ్ళింది. ఆమె ఒంటరిగా దారిలో నడుస్తున్నప్పుడు ఆమె జీవితం దయనీయంగా అనిపించింది, ఎందుకంటే ఆమె తన జీవనశైలిని దాచడానికి ప్రజలను తప్పించుకుంటుంది. అకస్మాత్తుగా దయగల స్వరం వినిపించింది - "నాకు తాగడానికి నీళ్ళు ఇస్తారా?"[1] తన ఊరికి చెందని ఒక వ్యక్తి తనతో మాట్లాడటం చూసి ఆమె ఆశ్చర్యపోయింది. ఆ ఎండ రోజున అతనికి తాగడానికి నీళ్ళు ఇవ్వకుండా తిరిగి ప్రశ్నించింది. మరియు అతను, ఆమెతో చిరాకు పడకుండా, ఇలా అన్నాడు -
"నీవు దేవుని వరమును, నాకు దాహమునకిమ్మని నిన్ను అడుగుచున్నవాడెవడో అదియు ఎరిగియుంటే నీవు ఆయనను అడుగుదువు, ఆయన నీకు జీవజలమిచ్చును. ఈ నీళ్లు త్రాగు ప్రతివాడును మరల దప్పిగొనును; నేనిచ్చు నీళ్లు త్రాగు వాడెప్పుడును దప్పిగొనడు ; నేను వానికిచ్చు నీళ్లు నిత్యజీవమునకై వానిలో ఊరెడి నీటి బుగ్గగా ఉండును"[2]
ఆమె ఆశ్చర్యంతో, దిక్కుతోచని స్థితిలో ఉంది మరియు చాలా నిరాశతో ఉంది, కాబట్టి ఆమె ఏమీ ఇవ్వనప్పటికీ అతను తనకు తిరిగి ఎలా అందించాలనుకుంటున్నాడు అని ఈ వ్యక్తి యొక్క గొప్పతనాన్ని ఆమె వ్యంగ్యంగా ప్రశ్నిస్తుంది. తన దాహాన్ని తీర్చుకోవడానికి రోజూ ఒంటరిగా నడవడం ఆమెకు అఇష్టమైనది కాబట్టి, అలాంటి విలువైన మాటలు చెప్పే అతని గురించి మరింత తెలుసుకోవాలనుకోకుండా, తనకు మళ్లీ దాహం వేయకుండా అలాంటి నీటిని అందించమని ఆమె ఆతృతగాగా వేడుకుంటుంది.
మన జీవితంలో మనం కూడా ఎంత నిరాశాజనకంగా ఉన్నాం! కష్టాలను వదిలించుకోవడానికి మనకు షార్ట్‌కట్‌లు కావాలి, మనకు మాత్రమే కావాలి కాని ఇంకెవరికీ అందించాలని అనుకోము, పరిష్కారాల బదులు దీవెనల కోసం చూస్తాము. మన కుళ్ళిన బాధలలో మనం చాలా సుఖంగా ఉంటాము కాబట్టి అది దుర్వాసన లేదని భావించి మన కారణాలను సమర్థించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాము. అబద్ధాలతో మనల్ని మనం మోసం చేసుకుంటాము మరియు మన సమస్యలకు ఇతర వ్యక్తులను నిందిస్తూ ఉంటాము. మన కష్టతరమైన జీవితాలలో మనకు సహాయం చేయాలనుకునే వ్యక్తులను మనం తరచుగా వెక్కిరిస్తాము, మన ఆత్మ కంటే మన శరీర సంబంధమైన ఆనందాన్ని ఎక్కువగా కోరుకుంటాము, ఎందుకంటే ఒకరి ఆత్మను సరిదిద్దుకోవడం సవాలుగా ఉంటుంది. కాబట్టి ఆ సహాయం మన ఆత్మను విమోచించి మన జీవితాల్లో ఆనందాన్ని పునరుద్ధరించడానికి మార్గనిర్దేశం చేసినప్పటికీ, అలాంటి సహాయం మాకు వద్దు అని పారిపోతాము మరియు మన కుళ్ళిన స్వభావానికి తిరిగి వెళ్తాము. మనం ఎంత తెలివితక్కువవాళ్ళం, పిరికివాళ్ళం కదా.
ఇప్పుడు ఈ సమరయ స్త్రీ కథకు తిరిగి వద్దాం, ఆమె కళ్లలోని నిస్పృహ ఆ వ్యక్తి హృదయాన్ని కదిలించింది, ఆమెకు ఒక షరతు మాత్రమే పెట్టాడు, 'నీవు వెళ్లి నీ పెనిమిటిని పిలుచుకొని ఇక్కడికి రమ్ము'. అది వినగా ఆమె హృదయం కలత చెందింది, ఆమె ప్రజల నుండి దాక్కోవడం మరియు ప్రశ్నల నుండి పారిపోవడంతో విసిగిపోయింది, ఆమె ఇప్పుడు ఈ బాధను ఎదుర్కోవాలనుకుంటోంది కాబట్టి ఆమె తనకు భర్త లేడని చెప్పింది. ఆ వ్యక్తి ఆమె నిజాయితీని చూసి, పూర్తిగా చెప్పకుండా విరమించుకున్న ఆమె మాటలని పూర్తి చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అతను ఆమెతో, "నాకు పెనిమిటి లేడని నీవు చెప్పిన మాట సరియే; నీకు అయిదుగురు పెనిమిట్లుండిరి, ఇప్పుడు ఉన్నవాడు నీ పెనిమిటి కాడు; సత్యమే చెప్పితివి" అనెను.[3] ఆమె జీవితం ఇప్పుడు బట్టబయలైంది. అతను తనతో ఎలా మాట్లాడాలని నిర్ణయించుకున్నాడో అని, మరియు ఆమె రహస్యాలు తెలిసినప్పటికీ అతను ఆమెకు జీవజలాలను ఎలా అందించడానికి ఎలా సిద్ధంగా ఉన్నాడు అని ఆమె ఆశ్చర్యపోయింది. అతను దేవుని నుండి వచ్చిన ప్రవక్త అని ఆమె గ్రహించి అతని దయగల కళ్ళలోకి చూస్తూ, దైవంతో సంబంధం గురించి తనకున్న పాత ప్రశ్నలను అడుగుతుంది. అతను దయతో ఇలా స్పందిస్తాడు -
"అమ్మా, ఒక కాలము వచ్చుచున్నది; ఆ కాలమందు ఈ పర్వతము మీదనైనను యెరూషలేములోనైనను మీరు తండ్రిని ఆరాధింపరు. నా మాట నమ్ముము... అయితే యథార్థముగా ఆరాధించువారు ఆత్మతోను, సత్యముతోను తండ్రిని ఆరాధించు కాలము వచ్చుచున్నది; అది ఇప్పుడును వచ్చేయున్నది; తన్ను ఆరాధించువారు అట్టివారే కావలెనని తండ్రి కోరుచున్నాడు. దేవుడు ఆత్మగనుక ఆయనను ఆరాధించు వారు ఆత్మతోను సత్యముతోను ఆరాధింపవలెననెను."[4]
ఆమె హృదయం తెలియని శాంతిని పొందింది, ప్రేమ కోసం తన తపన శరీరానికి చెందినది కాదు, ఆత్మకు చెందినది అని ఆమె గ్రహించింది, ఇప్పుడు అన్నింటికీ పశ్చాత్తాపపడుతోంది. ఆమె ఈ సత్యం నుండి పారిపోవాలని కోరుకోవడం లేదు. ఆమె ఒక్కసారిగా విమోచించబడాలని కోరుకుంటుంది మరియు తన పూర్వీకులు మాత్రమే కాకుండా అందరూ ఎవరి కోసం ఎదురు చూస్తున్నారో, తన భాషలో 'మెస్సీయ' అని పిలువబడే 'రక్షకుడు' ప్రజలను విమోచించడానికి వస్తాడని తనకు హఠాత్తుగా గుర్తుకు వస్తుంది. జీవితం గురించి ఈ మాటలు మాట్లాడింది అతనేనా అని ఆమె ఆలోచిస్తోంది. అయినప్పటికీ ఆమెకి మోసపోవాలని లేదు కాబట్టి తక్షణమే ఒప్పుకోదు, అయినప్పటికీ ఆశతో అతనికి అదే తెలియజేయాలని నిర్ణయించుకోని, "క్రీస్తనబడిన మెస్సీయ వచ్చునని నేనెరుగుదును; ఆయన వచ్చినప్పుడు మాకు సమస్తమును తెలియజేయును" అనెను.
యేసు - "నీతో మాటలాడుచున్న నేనే ఆయనను" అని ఆమెతో చెప్పెను. [5]
అది విని, ఆ స్త్రీ తన కుండ విడిచిపెట్టి ఊరిలోనికి వెళ్లి- "మీరు వచ్చి, నేను చేసినవన్నియు నాతో చెప్పిన మనుష్యుని చూడుడి; ఈయన క్రీస్తు కాడా?" అని వారితో చెప్పగా చాలా మంది సమరయులు ఆయన వద్దకు వచ్చుచుండిరి. వారు నిజానికి యూదులచే బహిష్కృతులుగా పరిగణించబడుతున్నారు మరియు వారి పాపభరిత జీవితం కారణంగా నిజమైన దేవుణ్ణి ఆరాధించే అర్హతను కోల్పోయారు, కానీ వారు ఆయన వద్దకు వచ్చి ఆయనను విశ్వసించారు, తమయొద్ద ఉండుమని ఆయనను వేడుకొనిరి గనుక ఆయన అక్కడ రెండు దినములుండెను. యేసు యొక్క మాటలు వినినందున ఇంకను అనేకులు నమ్మి ఆ స్త్రీని చూచి, "ఇక మీదట నీవు చెప్పిన మాటనుబట్టి కాక, మామట్టుకు మేము విని, ఈయన నిజముగా లోకరక్షకుడని తెలిసికొని నమ్ముచున్నాము" అనిరి. [6]
కోల్పోయిన ఆత్మకు ఇది ఎంత ఆనందం! మరియు బాధపడేవారికి ఎంత ఓదార్పు! ఎందుకంటే విమోచకుడైన, దేవుని స్వంత కుమారుడైన యేసు, ప్రజలు విచ్ఛిన్నంలో నివసించే ఈ భూమిపైకి దిగివచ్చాడు. విలువైన దేవుని స్వంత ప్రజలైన యూదులతో పాటు సమరయుల వంటి బహిష్కృతులతో సహా మరియు భూమి అంతటా ఉన్న ప్రజలందరి పాప శిక్షను తన మీద మోయడానికి మానవుడిగా జన్మించాడు. నిజానికి ఒకే ఒక నిజమైన ప్రేమ, ఒక స్వచ్ఛమైన ఆనందం మరియు ఒక పరిపూర్ణ శాంతి ఉన్నాయి. ఇవి, ఈ తాత్కాలిక ప్రపంచం ద్వారా మనకు అందించబడవు కానీ దైవిక రక్షణ ద్వారా మన వక్రీకరించిన హృదయంలోకి వస్తాయి. మన అవగాహనను మించిన ఈ ఆధ్యాత్మిక బహుమతులను పొందగలగడం ఎంత గొప్ప విశేషం! మన జీవితంలో బాధలు మరియు కష్టాలు ఉన్నప్పటికీ చిరునవ్వుతో సానుకూలతను పంచగలగడం మనకు ఎంత వరం. మన జీవితాలను దేవుని సురక్షిత చేతుల్లోకి అప్పగించడంలోనే విశ్రాంతి ఉంది, అది నిజమైన ఆనందాన్ని మరియు నిరీక్షణను అందిస్తుంది. ఈ సత్యం గురించి మీరు ఎప్పుడైనా ఆలోచించారా? మరియు మీరు ఎప్పుడైనా అలాంటి జీవాన్ని అనుభవించారా? మీరు ఈ మార్గాన్ని ఎంచుకోవాలనుకుంటున్నారా?
యేసు ఇలా చెప్పాడు - "నేనే మార్గమును, సత్యమును, జీవమును; నా ద్వారానే తప్ప ఎవడును తండ్రియొద్దకు రాడు." [7]
ఈ సందేశం మీ హృదయాన్ని కదిలించినట్లయితే, అంతర్దృష్టిని తీసుకువచ్చినట్లయితే, మీ ఆత్మలో ఏదైనా లోతుగా ప్రేరేపించినట్లయితే, మీరు నాతో పాటు ఇలా చెబుతారా? "మీ మొదటి సంభాషణ చెప్పడానికి" -ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.
ప్రస్తావనలు
🥺